ลาก่อน Dunkin' Donuts สาขาโรงแรมภูคำ ในตำนาน
ก่อนหน้าโน้น มันคือห้องแอร์ไม่กี่ที่
ใช้พักพิงสำหรับ นศ. มช. ในการอ่านหนังสือติวช่วงสอบ
และในชีวิตเด็ก มช. ของผม เคยมานั่งแค่ครั้งเดียว
เพราะหอสมุดใน มช. มีคนเต็มล้น
เลยหาที่นั่งอ่านข้างนอกเย็นๆ เพื่อนก็ชวนมา เพราะไม่ไกล
แต่ไม่ประทับใจ เพราะคนก็แห่มาเยอะไม่ต่างกัน
จนเครื่องปรับอากาศทำงานได้ไม่ดีเลย
เมื่อถึงวันหนึ่ง ในยุคที่รอบๆ มช มีร้านกาแฟแอร์เย็นฉ่ำมากมาย
เอื้อต่อการทำงาน อ่านหนังสือ มีปลั๊กให้เสียบ บางร้านเปิดตลอด 24 ชม.
การสั่งเครื่องดื่มแก้วนึงแล้วนั่งแช่ตลอดทั้งวัน ราคาของมันทำร้านอยู่ไหว
จึงทำให้ช่วงค่ำๆ ที่ขับรถผ่านแถวนี้ก็ไม่ค่อยเห็นภาพ นศ. นั่งฟุบหลับอยู่บนโต๊ะในร้านโดนัทแบบเมื่อก่อนก็แทบไม่ค่อยเห็นเลย และมันก็ต้องถึงจุดๆ หนึ่ง ...
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น