พ่ออยู่หัว และ พ่อของผม

ผมจะเล่าเรื่องความรัก ความจงรักภัคดี ที่พ่อของผมมีต่อพ่ออยู่หัว 

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ในพระบรมโกศ

พ่อผมรักในหลวงมาก 

ท่านเป็นข้าราชการรับใช้แผ่นดินภายใต้สังกัดกรมทางหลวง จนเกษียณอายุข้าราชการ 

และเสียชีวิตลงหลังจากนั้นเพียงหนึ่งเดือน ด้วยโรคมะเร็ง 

ตั้งแต่ผมยังเด็ก เวลาที่มีงานจัดขึ้นเพื่อเทิดพระเกียรติที่ใด 

พ่อก็จะพาพวกเราไปด้วยเสมอ 

ถ้าหากว่าไม่ได้เดินทางไปไหน พ่อผมติดตามข่าวในพระราชสำนักทุกวันไม่เคยขาดแม้กระทั่งตอนที่นอนป่วยอยู่โรงพยาบาล และจำได้ว่าแม่ต้องไปต่อคิวเพื่อซื้อเสื้อสีเหลืองให้พ่อในช่วงนั้นด้วย 

พ่อผมไม่เคยบอกหรอกว่ารักในหลวงมากแค่ไหน แต่สิ่งที่ผมซึมซับมาจากการปฏิบัติของพ่อนั่นแหล่ะคือคำอธิบาย ครอบครัวเราได้เห็นพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้นของพ่ออยู่หัวโดยเสมอมา  

สำหรับส่วนตัวผมแล้ว ผมจบจากโรงเรียนนวมินทราชูทิศพายัพ ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อเทิดพระเกียรติพ่ออยู่หัว ในภาคเหนือ (อดีตเคยใช้ชื่อภาษาอังกฤษว่า King's School)  โรงเรียนซึมซับพระมหากรุณาธิคุณมาโดยตลอด 

ที่มา เพจ โรงเรียนนวมินทราชูทิศ พายัพ จังหวัดเชียงใหม่

ผมเล่าความรู้สึกแทนพ่อของผมเพราะท่านไม่ได้อยู่เพื่อโพสบอกใครๆ ท่านปฏิบัติด้วยความจงรักภัคดีจนลมหายใจสุดท้าย ในฐานะลูกจึงขอเป็นผู้ถ่ายทอดแทน เพื่อร่วมน้อมเกล้าฯ ถวายอาลัย ในวันที่พ่ออยู่หัวของปวงชนชาวไทยในพระบรมโกศ เสด็จสู่สวรรคาลัย

ธ สถิตในดวงใจไทยนิรันดร์