#นักศึกษาสะพายย่าม
การที่ผมเป็น #นักศึกษาสะพายย่าม
นั้นเป็นการลดความโอหังของคำว่า "นักศึกษามหาลัยชั้นนำ" ลงไป
ลดความจองหองที่ว่า "ฉันเรียนเอกภาษาอังกฤษ" ลงไป พูดง่ายๆ คือลด "ego" ของตัวเองลงไป
เพราะ #ฉันรักความเท่าเทียมกัน หลายๆ
คนมักจะเข้าใจว่าผมเรียนเอกอื่นๆ
เพราะผมไม่ได้ทำตัวหรูหรา
ผมเริ่มต้นความเป็นนักศึกษาด้วยการ "ติดดิน" เช่น
- เดินไปเรียนหนังสือ จากหลัง ม. ไปหน้า ม. เหนื่อยแต่คุ้มที่ได้มองธรรมชาติไปรอบๆ(เพราะรถม่วงเต็มอยู่บ่อยๆ จึงเลือกที่จะเดินสะดวกกว่า ไม่ต้องรอ)
- อยู่หอพักนักศึกษา สภาพโทรมๆ เก่าๆ แต่อบอุ่น เต็มไปด้วยมิตรภาพ (และเรื่องผี)
- โน๊ตบุ๊คไม่มี เพราะมหาลัยมีคอมพิวเตอร์ซอฟแวร์ลิขสิทธิ์บริการที่ดีอยู่แล้ว
- ทำงานช่วยเหลือบุคลลากรในคณะ ได้ชั่วโมงละ 25 บาท เป็นการหาเงินก้อนน้อยๆ ครั้งแรกในชีวิต
- ออกค่าย เพราะไปเรียนรู้ทักษะความอดทน ในยามยากลำบาก
นอกจาก "ติดดิน" แล้วยัง
"อู้กำเมืองแหลวเล๊ด" อีกต่างหาก ผมจึงมีเพื่อนจากหลายๆ สาขา
ไม่ใช่แค่เฉพาะกลุ่มเพื่อนเมเจอร์ เพื่อนโรงเรียน หรือว่าเพื่อนจังหวัดแค่นั้น
ยังมีนักการภารโรง แม่บ้านแม่ค้า และชาวบ้านเวลาที่เราออกค่าย ที่ผมก็สนิทสนม
#คำคมโองการ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น